Sjálvskaðandi atferð

Spurningur: Eg skeri meg sjálva og vil steðga, men eg føli meg so tóma tá eg ikki geri tað. Eg vil steðga tí eg geri ítrott og eri bangin fyri at onkur leggur til merkis til tað meðan vit skifta, og fer at spyrja um tað. Eg havi tað ringt og veit eg ikki um tað er neyðugt at siga við míni foreldur. Hvat skal eg gera?

Góða tú.

Takk fyri brævið. Tað ljóðar sum tað er tupult hjá tær fyri tíðina. Ongin skal standa einsamallur við at hava tað ringt og við sjálvskaða. Tú sigur, at tú ynskir at steðga við sjálvskaðanum og tað er gott útgangsstøði fyri at broyta tína støðu og fáa tað betri.

Tú ivast í um tað er neyðugt at siga tínum foreldrum tínum um støðuna og eg haldi, at tað er altíð gott fyri okkum at tosa við onkran, tá vit hava tað trupult og ikki vita hvat vit skulu gera. So eg haldi, at tað er eitt gott hugskot at tosa við foreldrini hjá tær um tínar trupulleikar – so tit í felag kunnu finna útav hvussu tú kanst fáa tað betri.

Alt tað besta.

Heilsan Svanna