Góða tú
Takk fyri brævið og títt dirvi at skriva.
Um tú ert fermd (eg veit ikki, nær tú hevur skrivað 🙂 ), so tillukku við fermingini – og tillukku, um tú hevur klárað at latið vera við at skorið teg inntil tú bleivst fermd. Tað er ikki bara lætt at halda sær.
Tað er gott, at tú skrivar, og tað ljóðar sum um tú kundi havt brúk fyri at tosa við onkran um, hvussu tú hevur tað sálarliga. Eg haldi ikki, at tú skalt hugsa um, at foreldrini eisini skulu taka sær av tær, tí tú hevur líka góðan rætt til hjálp, sum systir tín og øll onnur hava. Eg haldi, at tú skalt royna at tosa við onkran vaksnan, um tú kanst: t.d. mammu tína ella pápa tín, onkran annan vaksnan í familjuni, ein lærara ella kanska onkran annan vaksnan, sum tú hevur álit á? Um tú gongur í skúla, so kann ein heilsufrøðingur vera góður at tosa við eisini. Tú kanst eisini ringja til tín lækna, um tú veitst, hvussu hann/hon eitur.
Tínar stúranir um, at tær dámar gentur og ert gender fluid, haldi eg, at tú skalt goyma til seinni, um tað ber til. Ofta reagera foreldur minni ógvusligt, enn man heldur. Eg haldi, at tað vigtigasta beint nú er, at tú finnur onkran at tosa við, so tú fært tað betri sálarliga, soleiðis at tú sleppur undan at skera í teg sjálva.
Alt tað besta til tín,
Annika