Góði tú.
Takk fyri brævið. Eg kann ímynda mær, at tað hevur kravt dirvi av tær at skriva tað. Serliga, tá tað er fyrstu ferð, tú ger nakað líknandi sum at venda tær til Barnabata.
Tað ljóðar sum lívið hjá tær er trupult fyri tíðina – tað er hart at føla seg hopileysan, at trívast illa í skúlanum og gera skaða á seg sjálvan. Og ongin skal ganga einsamallur við sjálvmorðstankum. Tí hevur tað týdning, at tú fært tosa við onkran vaksnan, sum tú ert trygg við og sum saman við tær kann finna útav, hvat tú hevur brúk fyri.
Tað ljóðar sum tað kann vera trupult hjá tær at tosa við síni foreldur um hetta. Tað kann ikki vera lætt. Eg eri vís í, at tíni foreldur vilja gera alt tey kunnu fyri at hjálpa tær – hóast tey kanska ikki heilt vita hvussu.
So eg haldi, at um tað er ov trupult hjá tær at tosa við foreldrini hjá tær um hetta, so skalt tú tosa við onkran annan vaksnan í familjuni, sum tú hevur álit á og hevur eitt gott samband við – ella tosa við ein lærara ella heilsufrøðingin í skúlanum – so kunnu tit í felag finna útav hvussu tú skal fær ta røttu hjálpina.
Alt tað besta.
Heilsan Svanna
