Hey ‘?’
Tað at tú ert irriterað inná damuna hjá pápa tínum, er ikki ónormalt. Tey sum hava fráskild foreldur, hava tað ofta trupult, tá foreldrini fáa nýggjar partnarar. Tað henda jú nógvar broytingar, man skal venja seg við at foreldrini hjá einum ikki eru saman longur, og so skal man kanska eisini venja seg við at familjan er sett saman uppá ein heilt annan máta. Og tað er ikki lætt. Tað er ein stór avbjóðing fyri teg, at læra at liva við at pápi tín hevur fingið sær eina aðra konu, og tað er nokk ikki so nógv annað at gera hjá tær enn at royna at góðtaka tað. Ofta er tað so, at tað gerst lættari við tíðini. So tað vóni eg eisini fer at vera so í tínum føri.
Tú skrivar eisini, at tú følir at tú verður behandlað øðrvísi enn hini sysktini. Ofta uppliva eldri sysktin at tey yngru fáa meira uppmerksomheit. Tey yngru eru meira hjálparleys, og tí meira bundin av foreldrunum. Men tað merkir sjálvandi ikki at tú skalt gloymast. Og onkuntíð er tað eisini deiligt at vera saman við foreldrunum uttan hini systkini. Royn at hugsa um hvat tú hevur brúk fyri, um tað er tað at tit eru meira saman, ella saman á ein øðrvísi máta, og fortel so pápanum hvat tín tørvur er. Og royn eisini at hugsa um hvat skal til fyri at tú følir teg ynsktan.
Tú hevur púra rætt, tá tú sigur at tað er ikki rætt at tú skalt vera kedd hvørja ferð tú nærkast heiminum hjá tær. Heimið hjá tær eigur at vera eitt gott og trygt stað at vera, har tú fært kærleika og umsorgan. Sjeikurin er góður at hava, og hevur eisini hjálpt tær við at steðga við at skera teg. Men hann loysir ikki trupulleikan við at tú er kedd, tá ið tú nærkast húsunum hjá tykkum. Hetta er ein kensla inni í tær sjálvari, sum tú mást tosa við onkran vaksnan um. So ein tann fyrsta uppgávan hjá tær, er at finna onkran vaksan, sum tú hevur álit á, at tosa við. Tú kanst eisini biðja hendan persónin hjálpa tær at tosa við pápa tín um hvussu tú hevur tað heima. Tú hevur jú roynt at tosa við hann, men uttan úrslit. Tí haldi eg tað hevði verið gott, um tú fekst onkran annan vaksnan at hjálpa tær við at tosa við pápa tín.
Samanumtikið snýr tað seg um eina sorg hjá tær, at foreldrini hjá tær er skild, ein sorg sum er heilt náttúrlig tá foreldrini fara frá hvørjum øðrum, tí tað er sera trupult at vera barn í eini slíkari støðu. Kennir tú onkran annan sum hevur fráskild foreldur? Onkuntíð kann tað vera gott at tosa við onnur, sum eru í somu støðu sum ein sjálvur. Undir teiginum Eg & Lívið kanst tú lesa meira um hvussu tað er tá foreldur skiljast.
Alt tað besta og skriva endiliga aftur um tú hevur tørv á tí.
Tú & Eg Ráðgevingin
